Ekonominin büyümesine ve dolayısıyla bir bütün olarak ulusun büyümesine katkıda bulunabilecek insanların ülkeyi terk etmesi üzücü… Üstelik söz konusu ülke benim vatanımsa... Göç, nüfusun artması ile ekonominin gelişmesi arasındaki dengesizliğin bir sonucudur. Bu, varlıklı uluslar için iyi bir yetkin birey arzıyla sonuçlanır, ancak en az gelişmiş ülkelerde ve gelişmekte olan ülkelerde eksik istihdam ve eğitimli nüfus eksikliği vardır, bu da eğitimli iş gücü eksikliğine neden olur. Yüksek eğitimli insanların bir ülkeden göç etmesi “beyin göçü” olarak bilinen bir durumdur ve bu birçok ülkede bir sorundur. Dodani ve LaPorte’ye (2005) göre “eğitimli sağlık profesyonelleri için ticaret, eğitim ve vasıflı insan kaynakları” beyin göçünden en olumsuz etkilenen alanlar. Beyin göçü, yaratıcı ve yetenekli bireylerin kim olduklarını geliştirmek ve keşfetmek için kendi uluslarını terk etmesi gibi yararlı etkilere sahip olabilir ve ayrıca göçmenlerin başka ülkelerde yaşayarak zaman geçirmelerini sağlayabilir. Beyin göçünün insan sermayesinde azalma gibi istenmeyen sonuçları da olabilir (Dodani ve LaPorte , 2005, s. 488). Yetenekli insanların ülkelerinin getirdiği sınırlamalar nedeniyle acı çekmeye zorlanması adil değil. Zeki insanları gelişme için ideal koşullara sahip bölgelere yerleştirmek küreselleşmeye katkıda bulunmakla kalmaz, aynı zamanda tüm dünyanın sadece büyük, mutlu bir aile olduğu izlenimine de katkıda bulunur. Bunun nihai etkisi, sadece beşeri sermayenin ortalama düzeyinde değil, aynı zamanda toplam ekonomik üretkenlik düzeyinde de bir artıştır (Stark, 2004, s. 15). Beyin göçüne atfedilebilecek bazı olumlu sonuçlar olsa da, genel olarak daha olumsuz sonuçları vardır. Bu sadece eğitimli insanların seyahat ettiği ülkenin ekonomisi için değil, aynı zamanda bu insanların eninde sonunda gidecekleri ülkenin ekonomisi için de geçerlidir. Entelektüel yetenek kaybı, gelişmekte olan ulusların teknolojik ilerleme açısından diğer ulusları yakalayamamasına katkıda bulunan en önemli faktördür. Yetenekli insanlar doğdukları ülkede doğar, büyür ve orada eğitim görür; buna rağmen çalışma ve kendilerine verileni geri ödeme zamanı geldiğinde, başka bir ülkede iş aramak için ana vatanlarını terk ederler. İnsanlar çeşitli nedenlerle ülkelerini terk etmeyi tercih ediyor; ilk üç, istihdam beklentileri eksikliği, sosyal adaletsizlik ve finansal istikrarsızlık. Başka yerlerde daha iyi profesyonel fırsatlar aramak için ülkelerini terk etmek isteyen en büyük sayıda insanı temsil ediyor. Davis ve Hart’a (2010) göre, “2000 yılında, üniversite veya yüksek lisans derecesine sahip bir kişinin yasal olarak göç etme olasılığı, birden az eğitim almış bir kişiye göre altı kat daha fazlaydı.”
