Şiirler gibiyiz işte, “rastlaşıyoruz bir yerlerde”. Bir parça umut, biraz sevgi, bolca hüzün, belki çokça öfke bir iklim gibi sarıyor çevremizi. Sonra yine şiirler eliyle, sözcükler diliyle buluşuyoruz bir yerlerde. Sedası kendinde gizli sesler dokunuyor yosun kokulu sabahların serinliğinde, tenimize. O sesler ki bir “an” duygusundan yola çıkmış oluyor belki epeyce bir vakit öncesinde. Sonra yine rastlaşıyoruz bir yerlerde ve “geçmiş bir baharın çiçekleri” misali yeniden umut oluyoruz hayatlara, eskinin esiri olmuş ömürlere, gönüllere. Geçmiş, gecikmiş baharın çiçekleri işte bunlar, Bir gülüşten medet bulup açmaya duranlar, Er ya da geç demeden zamanı yeniden kuranlar, Geçmiş baharın çiçekleri işte şimdi hâl hatır soranlar. Sayfalar arasında şiirden şiire akarken, derinleşen üslubuyla Şık’ın hislerinize tercüman olduğunu hissedecek, kalbinizin tozlu raflarını aralarken birçok duyguya yeniden selam vereceksiniz. Geçmiş baharın çiçekleri size de bin umut vaat edecek satır satır.
