2009’da kaybettiğimiz Erol Güney’in kendisini tanımayanlar, hatta adını duymamış olanlar bile, kedisini hatırlar: Orhan Veli onun için iki şiir yazmıştı. Erol Güney 1914’te, Birinci Dünya Savaşı başlarken Odesa’da doğdu. 1917’de ailesi Rusya’daki ihtilalden ve iç savaştan kaçıp İstanbul’a sığındı: “O güzel İstanbul’da unutulmaz bir çocukluğum ve gençliğim oldu. İyi bir tahsil gördüm. İlk işim de hayatımın en ilginç ve en verimli işiydi: Hasan Âli Yücel’in büyük kültür hamlesinde küçük de olsa bir rol oynadım. Sevgili kedim Edibe de Orhan Veli sayesinde şöhret kazandı.” Erol Güney’in Ke(n)disi, Erol Güney’in Haluk Oral ve M. Şeref Özsoy’a anlattıklarından çıkan, Odesa’da başlayıp İstanbul ve Ankara’dan geçerek İsrail’e uzanan, onun göçmen, çevirmen, gazeteci ve sevgili kimliklerinin iç içe geçtiği bir otoportre: Orhan Veli, Nurullah Ataç, Sabahattin Eyuboğlu, Abidin Dino ve Necati Cumalı gibi edebiyatçıların, David Ben-Gurion gibi siyasetçilerin de rol aldığı roman gibi bir hayat.
