“Bazen asla iki kişiyken olduğun kadar yalnız değilsindir. Cennetten sürgünün küçük bir kutsal temsili.” Claudio Magris Enstantaneler’de 1999-2016 yılları arasında yazdığı bir anlık görüntüler koleksiyonu oluşturuyor. Günlük, siyasi ve özel hayata irili ufaklı kesikler atıyor. Anlamsızlık ve yüzeysellik uçurumlarını gizleyen yanlış inançları, deyimleri ve davranışları damgalıyor; insan ruhunun enginliğini ortaya çıkaran küçük, gizli davranışların altını çiziyor. Bu özgün ahlakçı, bize asla nasıl olmamız veya yaşamamız gerektiğini söylemiyor. Ancak bizi, kendimize titizlikle ve hassasiyetle bakmaya davet ediyor. Sonunda da bizi bir davetle selamlıyor: “Otuz yıldan fazla bir süre önce Linz Katedrali’nin kapısında okuduğum bir yazıt, ancak yeniden gülebildiğin zaman, gerçekten affedilmiş olursun, diyordu.”
