Türkiye’de özellikle 2010 yılı sonrası performans denetimi konusu, gerek kavramsal ve tarihsel gelişimi gerekse kuramı ve uygulaması bakımından bilgi karmaşasının bulunduğu tartışmalı bir konudur. Bilgi karmaşasının yaşandığı konuların başında performans denetiminin “bireysel performans ya da kurumsal performans denetimi” olarak anlaşılması ya da adlandırılması, sadece “3E’nin denetimi” olarak algılanması ve 3E ile ilgili tüm çalışmaların performans denetimi olarak değerlendirilmesi gibi sorunlar gelmektedir. Oysa performans denetimi, performans kavramı gibi birçok alanda ve farklı anlamlarda kullanılan bir kavram değildir. Kullanıldığı alan, tanımı, özellikleri ve temel kaynakları bellidir, nettir. Bu açıdan performans denetimi, personel yönetimi alanına özgü bireysel performansa ve iç kontrol sistemi alanına özgü kurumsal performansa değil tüm kamu faaliyetlerinin denetimi olarak devlette performans denetimine karşılık gelmektedir. Bu kitap, Türkiye’de 1996-2010 döneminde, 14 yıllık kısa bir sürede ortaya çıkan, gelişme aşamasındayken kırılma sürecine giren ve sonlandırılan devlette performans denetimi uygulamasını ve dönüşümünü tartışmaktadır. Çalışmada performans denetiminin ne olduğuyla birlikte ne olmadığı; kavramsal ve tarihsel gelişimi, Türkiye’de 1996-2010 dönemi performans denetimi uygulamasının kuram ve uygulama bakımından uluslararası düzeyde INTOSAI ve iyi uygulama örneği olarak kabul edilen İngiltere ile uyumlu olup olmadığı ve bu uygulamanın 2010 yılında nasıl ve neden sonlandırıldığı ilgili mevzuat metinleri, rehberler, raporlar, uluslararası ve ulusal politika belgeleri ve uzman görüşleri gibi birincil kaynaklardan elde edilen veriler üzerinden sorgulanmaktadır.
