"Kalbinin atışını duyuyorum ve bu şarkının benim için çaldığınıbiliyorum. Mutluyum Asrın.” Birbirlerini buldukları gece değişmeye başlayan hayatları,Asrın’ın Esila’ya sorduğu soruyla yol ayrımına sürüklenmişti.Sahip oldukları o derin aşkın ışığında geçen günler, bilinmezliğe doğru evrildiğinde ise hayat son kozunu oynamak için hazırlanmıştı. Kurtulmak istediklerinde bile yakalarını bırakmayan anılarıpeşlerinden gelip ardı ardına felaketler yaşanmasına sebepolunca, kaçınılmaz son gerçekleşti; yaşanması hiç de sürprizolmayan acılar sonrasında ödenen bedellere rağmen ruhlarındasönmeyen aşkın ateşiyle bir karar vermek zorunda kaldılar. Ya onları rahatsız eden hayaletlere mahkûm olacaklar ya dasahip oldukları en değerli duyguların izinden giderek, kendi dünyalarında, kendi elleriyle ektikleri papatyalarla yaşayacaklardı. “Bu şarkı senin sevgilim, dans et.”
