Vuran, kıran, parçalayan duygusal veya fiziksel şiddet göstermek için tetikte bekleyen, yoktan meselelere alınıp, kolaylıkla darılan, ya çok empati kurarak kendini feda eden ya da empati nedir bilmeyip insanlara zulmeden, pire için yorgan yakan insanların asıl problemi genellikle karşısındakiyle değil aslında öz benlikleriyledir. Her insanın kulağının ardında ona fısıldayan bir ses vardır. Ya çok değerlisin der ya da çok değersiz ya başaracağına inandırır ya da asla başaramayacağına… Peki nedir o ses tesadüf müdür sahi? Elbette ki değildir. O ses bizim iç sesimizdir. Ebeveynlerimizin bizlere çocukluk yıllarında göstermiş oldukları doğru veya yanlış ebeveyn tutumunun sonucu meydana gelir. Birçok ebeveynin en büyük yanılgısı çocuk yetiştirmeyi fiziksel ihtiyaçların karşılanmasından ibaret sanmalarıdır. Oysa ki fiziksel ihtiyaçlar kadar duygusal ihtiyaçlarda ciddi derecede önem taşır. Ve bir ebeveynin çocuğuna bırakabileceği en değerli miras duyarlı bir kalp ve duygusal sağlıktır. Çocuğumuzun asıl mirasına sahip çıkalım onlara sağlıklı duygular bırakalım.
