Eserlerini, daha iyi bir varoluş biçimine dayalı olarak kaleme alanAytmatov, tarihin ve ütopyanın sonunun ilan edildiği bir çağda, umuda herzamankinden daha çok ihtiyacımız olduğunu anımsatır. Bu bakımdan onuneserleri, düşten kaynaklanan, yarı insan, yarı hayvan ütopik beden tasarılarıile devam eden, umudun ve ütopyacı taleplerin hiç eksilmediği metinlerdir.Aytmatov, eserlerinde, sıradan yaşamın aynasından istek resimlerisunarken bir taraftan da “insanların olmasından korktukları şeyi” dillendirir.Eserlerindeki insanlık hâllerine ait tüm parçaların, ütopik istekgörünümlerinin, eserlerinde işlenen temaların bir şey söylediğini, hepsinin“daha büyük bir hakikatin parçası olduğunu” bilir ve okuruna daha büyükhakikatleri göstermek ister.Onun eserlerinde ütopya, biraz da onu görmesini bilenler, içinde umutarzusunu taşıyanlar içindir, tıpkı Beyaz Gemi’deki küçük çocuğun bilincinin vekalbinin derinliklerinde kalan Maral Ana’yı istemsizce çağırması, onu düşdünyasının ütopik imgelemi yapması gibi yazarın metinlerindeki çoğumesajda ütopya, onu çağıranlar ve görmesini bilenler içindir.