Ormanda başkalarıyla da aynı yolu paylaştığını hiç hesaba katmayan, hatta önemsemeyen, tüm yollar sadece kendisine aitmiş gibi mutlu mesut yürüyüş yapan bir ayı ve bu ayının başına gelen sıkıntıyı ele alan, epey zekice yazılmış, mizah dolu bir hikaye! Ayı, ormandaki en zeki hayvan olduğunu düşünürdü. Diğer hayvanlara caka satmaya ise bayılırdı. Canı ne isterse onu yapar, hiçbir şey hakkında ise endişelenmezdi! Günlerden bir gün, ormanda koca geyikle karşılaştı ve yine yapacağını yaptı! Koca geyikle karşı karşıya geldiği anda onunla inatlaşmaya başladı. Ayı geyiğe kafa tutarak yolundan çekilmesini istedi, kendince yol onun hakkıydı. Asla bir adım bile geri atmayı düşünmedi. Tek bir hedef vardı kafasında; ileri, ileri ve daha ileri gitmek… Ayı hep kendi yolunda! Diğer tüm hayvanlara hiçbir öncelik tanımadan hatta saygı duymadan… Sadece kendini düşünmenin sonunda oldu olanlar! Ayı, başını bir derde soktu ve bu dertten kurtulmanın tek yolu, bugüne dek hiç önemsemediği hayvanların dostluğuydu. Ah, ayı başını nasıl bir derde sokmuştu! İşbirliği yapacak mıydı yoksa zor yoldan mı bu kazadan ders çıkaracaktı? Kendi ihtiyaçlarımız kadar başkalarının da ihtiyaçlarını önemseme, birlikte yaşarken uyulması önemli olan toplumsal kurallar ve yardımlaşmanın önemi hakkındaki bu hikaye; başkalarının alanına saygı duyma ve dayanışmanın önemi konusunda tüm yetişkin ve çocuklara harika bir model olacak.
