McGilchrist’ın büyük eseri Beyin Dünyayı Nasıl Oluşturdu’nun savını devam ettiren bu kısa deneme metninde, yazar, elde ettiğimiz tüm bu maddi refaha rağmen insanların bugün neden geçmişte olduğundan daha mutsuz olduğunu sorguluyor ve beynin iki yarım küreye bölünmüş olmasının etrafımızdaki dünyayı görme ve anlama biçimimizi can alıcı biçimde etkilediğini öne sürüyor. McGilchrist’ın en başta gelen iddialarından biri, sol yarım kürenin gördüğü her şeyi mekanistik ayrıntılara ve ufak parçalara dönüştürme takıntısının modern toplumda derin insani değerleri anlama ve takdir etme kabiliyetimizin önüne geçtiğidir. Okuyucu Beyin Dünyayı Nasıl Oluşturdu’yu ister okumuş ister okumamış olsun, bu deneme, insan olmanın ne anlama geldiğinin en derinlerine dalan büyüleyici ve son derece merak uyandırıcı bir metindir. “[…] Modern çağın belirleyici ruh hali hayal kırıklığıdır. […] Maddi refahtaki şaşırtıcı gelişmelere rağmen insanlar bugün, elli yıl öncesine kıyasla ölçülebilir ölçüde daha az mutlular. Elbette gurur duyulacak çok şey var, hastalıkların üstesinden gelme konusundaki ilerlemeler ve yaşam ortalaması bunun sadece bir örneği. Ama akla gelen soru şu: Ne için?”
