Bir türlü anlaşamamışlar…Gel zaman, git zaman bir sarsıntı, bir rahatsızlık sık sık yoklar olmuş ikisini de. Karanlık bir yola doğru çekildiklerini fark etmişler.Doğum vakti gelmiştir artık. Yapacak bir şey yoktur. Çaresizdirler. Bir meçhule, bir karanlığa doğru gidecekler! Önce birincisi kaymış aşağılara, kaybolup gitmiş. Geride kalansa, kardeşinin arkasından hüzünle mırıldanmış:“Artık demir almak vakti gelmişse zamandan, Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan…Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden, Birçok seneler geçti dönen yok seferinden!”Ve kendisi de o yolculuğa hazırlanmaya başlamış. Fakat aklında hep önden giden arkadaşının bıraktığı kuşku varmış! Doğumdan sonra hayat var mı acaba?
