Sıkı bir okur ve heveskâr bir şair olarak onlu yaşlarından ömrünün son yıllarına dek şiir seyrini sürdüren Wolfgang Borchert, yazdıklarında Shakespeare ya da Rilke gibi büyük şairlerin sesini yankılayabilmeyi hayal ediyordu hep. Öyle ki bir dönem, Rainer Maria Rilke’ye duyduğu derin hayranlık sebebiyle kendi mektuplarını ve şiirlerini de Wolff Maria Borchert olarak imzalamaya başlamıştı. “Yakında sayısı birkaç bini bulacak şiirlerimin sadece iki ya da üç tanesi kayda değer sayılırsa, işte o zaman kendimi tatmin olmuş hissedebilirim,” diyen sanatçı, ne yazık ki yirmi altı yaşında dünyaya veda etti. Hayattayken yayımladıklarıyla birlikte öfke nöbetine kurban gitmemiş parçalardan oluşan şiirlerinin büyük çoğunluğu, esas yazınsal üretiminin ön hazırlığı sayılabilecek, vesilenin tetiklediği kısa liriklerden ibaretti. Ülkemizde daha ziyade kısa öyküleriyle tanınan Borchert, ilk kez bu betikle bir araya getirilen bütün şiirleri ve yine ilk kez Almanca aslından çevrilen Hayır De! Başlıklı kült savaş karşıtı manifestosuyla şimdi, dilimizde kendisine Orhan Veli ile Metin Eloğlu arasında bir soluk boşluğu açıyor. Uyutmuyor bizi tahtakuruları. Bütün gece düşünüyoruz kadınları, bir gün bir yerlerde karşılaştığımız. Zümrüt ve mavi gözlüler hakkında, narin ve servi boylular hakkında çene çaldık, caka sattık, göğüs geçirdik. Şafak sökerken bir ördek yanımızdan geçip vaklaya vaklaya en yakındaki içdenize koştu: Ah be ahbap, böyle bir ördek olsaydın ya!
