Muhterem Dedem, Ben sizi düşündüğümde aklıma Hz. Yakub ve Yusuf gelirdi…Mevlana ve Şems gelirdi…Kim kimin evladı, kim kimin babası belli olmazdı, kim kimin mürşidi kim kimin müridi anlaşılmazdı.Reyhanları kokladığında, ceddin İmam Hüseyin’i koklarmış gibi koklardın. Gül, nergis ve reyhan senin şiirlerindi. Sen Resulullah’ı özleyen ümmetin ümidiydin, ümitlerimiz senin nazarında diriydi. “Allah dostlarına ölü demeyin,” buyurmuştu Gül Peygamber; sen ölmedin ölen bizlerdik. Sen ömür boyu yürüdüğün, her daim hazırlığını yaptığın yerdeydin. Sen yaşarken ruhunu zaten Allah’a teslim etmiştin, işte senin dirildiğin yerdeyim. Ruhumu ruhuna uzatsam aşk üzerine bir düğüm atar mısın?
