Derince çekmeye başladığım nefesi yarıda keserek geriye dönüyorum. Birden yüreğimde cehennem ateşi yanmaya başlıyor. Ellerimde yıllardan beri var olan nasırların dayanılmaz sızısını hissediyorum. Gözlerime yalvarıyorum, gördüklerim bir hayalden, bir rüyadan, hatta koca bir yalandan ibaret olsun diye. Benliğim kara fırtınaların ortasında yapayalnız, çaresizliğin ortasındayım. Yarım bıraktığım nefesi tamamlamak için ne kadar uğraşsam da nafile, nefes alamıyorum. Ölüyorum galiba. Belki de öldüm, cehennemde yanmaktayım. Evet evet, öldüm ben. Yoksa Sevda'm böyle çıkmaz karşıma benim, yıllardır onu bekleyerek yanıp küle dönen yüreğimi savurmaz bilinmez kasırgalarda. Allah'ım bu Sevda olmasın, Allah'ım uyuyorsam uyandır beni. Hatta ölmüşsem ve burası cehennemse bile benim cezamı bu şekilde verme bana.
