Acılardan Umuda bir yolculuktur, Göç… Her göç, acıdan umuda giden bir sürecin tüm renklerini içinde barındırır. Öyle değil mi? acılar olmazsa insanlar niçin ata topraklarını terk edip yeni diyarlara yelken açsınlar. Terk edilen ata toprakları, evler, eşyalar değildir. Bir tarihtir arkada bırakılan. Göç denilen bu yolculuğun bir diğer adı umuda kaçıştır. Hedeflenen topraklara varıldığında ise; ilk el yüz yıkanan su, ilk hasat edilen ürün, ata toprağında bırakılan tek şeyin eşyalar olmadığını haykırır göçerlere… hem de acı acı. Saklanır, gizlenir, çoğu kere kendi kendine bile itiraf edilmez. İşte arkada bırakılan, ata toprağındaki hayattır. Yeni topraklar umuttur, ancak bir o kadar da çetindir. Ağaca yapılan aşı gibidir yeni hayat, filiz vermesi, yeşermesi beklenir. “Dörtnala gelip uzak Asya’dan, Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan bu memleketin” yeşeren en güzel dallarından biri olan Girit Göçmenlerinin hikayesini anlatan bu kitap, gelecek kuşaklara ışık tutmaktadır.
